Roel de Lange
Roelof (Roel) de Lange (Oranjedörp, 1912 – 1959) was een Nederlaandse plietsieman en een Drèentstalige en Nederlaandstalige schriever.
Levensloop
[bewark | bronkode bewarken]De Lange gruide op in Zuudbarge en Noordbarge in een gezin mit achttien kiender. Hij wördden beroepsmilitair en kwaamp bij de marechaussee. In de Tweede Wereldoorlog warkte hij as plietsieagent en gunk e bij 't verzet. Kört veur de bevrijding wördden e arresteerd en ofevoerd naor concentratiekaamp Neuengamme. Vanuut Lübeck kwaamp e op een evacuatieschip terogge naor Nederlaand. De drei aandere schepen van 't konvooi wördden deur een Brits bombardement töt zinken ebracht.
Nao zien weerummekeer mus De Lange een tiedlaank herstellen van tuberculose. In dizze periode begund'e te schrieven. Nao zien herstel was e bij de rieksplietsie; eerst in Zuudlaoren, daornao in Dever. Bij een verkeersongelok kwaamp e um 't leven.
Schrieverije
[bewark | bronkode bewarken]In onder aandere de Emmer Courant had De Lange in de jaoren vieftig Verhalen over 't Zudenveld en heur bewoners staon. Veur de Regionaole Umroep Noord en Oost (RONO) had e een poze een wekelijkse column. Vanof 1954 stund wark van hum in de Nedersaksische tiedschriften Oeze Volk en 't Swieniegeltje. In 1958 kwaamp der een jeugdboek van zien haand uut, Met de trekvogeltjes op reis. Allewal zien Drèentstalige wark niet bij menare ebracht is, kuj 't vienden in bloemlezings as Drenthe's Erfgoed, Maandewark ('t verhaal 'Jan Proekkien') en Scheupers van de taol ('t verhaal 'Wearum hen 't darp').
Wat uut zien wark
[bewark | bronkode bewarken]'Er komp vannacht 'n dik pak sneij ak mij niet vergis,' zee veldwachter Schulting, en legde zuk steunend naost zien vrouw in 't bedde.
'Döt de heup dij waer zaer?' vruug vrow Schulting.
'Jao, maor dat niet allén. Er zint wilde gaanzen overtrökken en de wind is gaon liggen. Earst sneij en dan vörst. Wij kriegt witte Kerstdagen.'
'En heb ij Jan Proekkien nog antröffen?'
'Nee, dat niet, maor de ien of aander dag krieg ik hum en dan is 't mannegien nog niet gelukkig. Now waren er in Huzing zien bossien waer twiej dennegies ofkapt.'
De veldwachter sneuf van gremieterigheid, maor zien vrow zee: 'Maak dij toch niet zo helleg over Jan Proekkien. Hie dot 't ok veur een extragien en er zint dennegies genog in de waereld.'
Uut: 'Jan Proekkien', in: Klaas Kleine, Lukas Koops, Gerard Nijenhuis en Emmy Wijnholds (red.) (1994), Maandewark, Drèentse verhaolen en gedichten, Zuudwolde: Stichting Het Drentse Boek
Bronnen
[bewark | bronkode bewarken]- Broersma, Rouke (red.) (2003), Scheupers van de taol: Bloemlezing van de Drèentse Schrieverij 1837-2003, Zuudwolde: Het Drentse Boek (blz. 62-65)
- Kleine, Klaas, Lukas Koops, Gerard Nijenhuis en Emmy Wijnholds (red.) (1994), Maandewark, Drèentse verhaolen en gedichten, Zuudwolde: Stichting Het Drentse Boek (blz. 151-153)
|
Dit artikel is eschreven in 't Zuudwest-Drèents. |