Oostkolonisatie
Oostkolonisatie (Duuts: Ostsiedlung) is n begrip veur de migratie van kolonisten uut et Heilige Roomse Riek naor Slavische en Baltische gebieden in Centraol- en Oost-Europa in de middeleeuwen. Et woord kump recht uut et Duuts (Ostkolonisation). Er wörd deur de mieste modärne geschiedkundigen op neer ekeken umdet et betekent dat "leeger ontwikkelde laanden en volker" bezet en gebruukt wörden deur een aandere macht.
Veur een paor gevallen was det ok wel waor: de gebieden tussen de Elve en Oder wördden veroverd deur veural Saksische härtogen. Ook de Baltische Pruusen wörden deur de Duutse Orde in enömmen. In de mieste andere gebieden waren et veural Slaviese vörsten, leegere adel en kloosters die uutneudigen tot 'kolonisatie'. Daor past misskien et begrip 'immigraotie' better. De kolonisten en Slavische inheemsen leafden daor al lange naost mekare, maer uutendelik gungen ze ien bevolking vörmen. Disse ni'je bevolking gebruukten Nederduutse dialecten en gungen uutendelik oaver op et Hoogduuts. In de modärne mening hieroaver is de Oostkolonisatie niet meer juust; et wörden in et verleden deur Duutse nationalisten ja misbruukt. Mar det zegt niks oaver et belang in de geskiedenisse.
De kolonisatie[bewark | bronkode bewarken]
De Slavische stammen die ten oosten van 't Heilige Roomse Riek leafden waren veurnaomelik ärmoedege boeren (horigen) tegenoaver de pläätselike adel. Dit bracht gien veuruutgangk in laandbouw en ambacht. Et verhinderden ook det er onofhankelike steden zich vörmden met een eigen bestuur en rechtspraok maar, 't verhinderde ok 't onstaon van gilden.
|
Dit artikel is eskreaven in et sallandsk. |