Naar inhoud springen

Meiboom

Uut Wikipedia, de vrye encyklopedy
Meiboom, Kalkar, 2007
Dansen rundumme den meiboom, Engelaand
Meiboom, Duutslaand

Et planten van nen meiboom is sinds olde tieden n gebruuk dat veurkwam in grote delen van Europa (Germoans en Sloavisch). Et is ne vruchtboarheidsrite um bi-j et begin van den zommer de natuur te huldigen. Zie geleufden dat et planten van den boom vruchtboarheid veur vee, akkers en leu guf. Et planten van den meiboom is in völle gemeenten nog altied in ebruuk, dat samengeet met feesten.

In Zuud Limburg wödt in völle darpen joarleks ne denne eplant. Dit wödt mangs deur de plaatseleken schutteri-je edoan dee de denne mangsmoal plant bi-j den schutterskönning, óf deur de jonkheid (ne vereaniging vri-jgezelle kearls). In Valkenburg an den Geul wödt de denne mangsmoal stoalen ('klauwd') uut et woold deur de jonkheid 'Buuten den Poorte'. Hi-j wödt good bewaakt um neet deur andere jonkheden estollen te kunnen wodden en op 30 april wödt de mei-denne oaver-end ezat op et Grendelplein, under den Kaubarg. Op den dag wödt ok de Meikönninginne en et Meikoppel uut-eroopen.

Doarnoast is et in sommige delen van Nederlaand (den Achterhook en Limburg) den gewoonte um, as n ni-j ebouwd huus et hoogste punt van den bouw ehaald hef, nen meiboom teggen et huus an te ploatsen. Den meiboom steet ok hier as tekken veur vruchtboarheid en veurspood. Den boom wödt deur de noabers uut et noaberbos ehaald en noa et ploatsen wödt der n glaesken edronken (zee ok pannbeer.

Germaanse meifeesten

[bewark | bronkode bewarken]

De Germanen en West-Slavische volker kent ok ne in mei eholden vrüchtboarheidskultuur. Grote feesten wierden vierd rundumme vri-je plekken mit rechtstoande beume of boomstemme, dee-t ze later Meibeume bunt goan neumen. Zoas de Romeinen vierden ok de Germanen in mei den opni-j eboarn greujkracht van de natuur en de oaverwinning van den zommer op den winter. Meifeesten rundumme Meibeum met Meidansen, Meikönninginnen en Meigraven bleaven ok noa de karstening van Europa veurtbestoan.

In de vrogge Middeleeuwn wodden volkse lofbetuugingen op de heidense eerd-, moder- en vruchtboarheidsgödinnen steeds meer of-ebeeld op Maria, dee al vanof et joar 431 officieel as de Moder Gods wöd vereerd. In de 13de eeuwe ontstoand vanuut Italië de gedachte um den meimoand helemoal in et tekken te stellen van de verering van de Heilige Maagd Maria. Tiedens de Contrareformoatie waren et veural de jezuïeten en kapucienen dee vanuut Rome dit gebruuk ovver de ganse Karke verspreidden.

Nedersaksisch

[bewark | bronkode bewarken]