Iesselgouw

De Iesselgouw, in 1086 espeld as Islegowe (Oldsaksisch), eerder ok as Iselgo (Oldfries) en ok wal bekend onder de namen Hisloa, pagus Hisloi of pagus Isloi (Latien), was in de middelieuwen een Fraankische gouw an de Iessel. De belangriekste plaatse was Dèventer, daoras de bisschop van Utrecht een tiedlaank zien zetel had.

Oorsprong

De gouw nuumt ze as eerste in een oorkonde van 29 juni 797, waorin een grootgrondbezitter verscheiden goederen weggef an de Sunte Salvatorkarke in Wichmond, waoronder onontgonnen laand in de bossen langes de Hisla; de eerste vermelding van de Iessel in de geschiedenis. De gouw zölf nuumt ze Hisloi.

Grèenzen

Een diel lag an de westelijke oever, grèenzend an Felua (de Veluwe). In 't noorden grèensden de Iesselgouw an Salon; de grèenze leup van Rande oaver Holten en Westerflier naor Lochem. In 't oosten umvatten de gouw een diel van de latere Graofschop Zutfent. In 't zuden haj de Liemers, daoras de Iesselgouw een beste tied Hamalaand mit evörmd hef. Op 23 augustus 1046 schunk Hendrik III de IJsselgouw, of in elk geval 't diel ten noorden van de Dortherbeke (of Honepe) an 't Sticht Utrecht.

Ende

De tegen keizer Hendrik IV opstaandige Egbert I van Meißen, die ok graof van Midden-Frieslaand was, geldt as de leste gouwgraof; die zien grondgebied in de IJsselgouw vervöl terogge an de kroon. Op 3 april 1086 dreug de keizer 't laand oaver an bisschop Koendert van Utrecht. Van toen ofan maakten 't gebied diel uut van 't Oaversticht.

Uutgaonde verwiezing

Kaorte van gouwen in de Lege Laanden in de 9e ieuw

Bronnen

Hove, J. ten i.o.v. Historisch Centrum Overijssel (2007), Het Overijsselse Geschiedenisboek, Zwolle: Waanders
B.H. Slicher van Bath e.a. (1979), Geschiedenis van Overijssel, Zwolle: Waanders

Dit stok is eschreven in 't Zuudwest-Zuud-Drèents van de Drèents-Oaveriesselse grèensstreek.