Naar inhoud springen

De Beentjes van Sint-Hildegard

Uut Wikipedia, de vrye encyklopedy

De Beentjes van Sint-Hildegard is een Twèentstalige speulfilm (mit Nederlaandstalige titel) die op 13 febrewaori 2020 in première gunk.[1] De heufdrollen wördt vertolkt deur Herman Finkers en Johanna ter Steege; de regie en productie bint van de haand van Johan Nijenhuis. In de eerste weke trök de film meer as 100.000 bezukers, wat een Gouden Film Award opleverde.[2]

De basis van de film is een Tsjechisch script, det ingriepend anepast wördden deur Finkers.[3] 't Verhaal speult in Twente. Gedda (Johanna ter Steege) is wies mit heur kerel, dierenarts Jan (Herman Finkers), mar vertroetelt hum zo naodrokkelijk det hij 't der benauwd van krig. Nao de dood van zien tientallen jaoren op dezölfde meniere aoververzörgde schoonva kump Jan in een bevlieging in verzet. Intussen lek de dementie aover Jan hen te kroepen.[4][5]

Umdet de film bedoeld is veur een laandsbried publiek, is der Nederlaandse ondertiteling. Op 12 febrewaori 2020 gunk de film in veurpremière in bioscoop Kinepolis in Eanske. De distributie wördt verzörgd deur September Film Distribution.[6]

Besprekings

[bewark | bronkode bewarken]

De ontvangst van De Beentjes van Sint-Hildegard kun minder.

Op Filmtotaal.nl krig de film viere van de vief steerns; de bespreker nuumt 't een film "die er niet op uit is je te laten schaterlachen, maar net zoals Finkers' cabaret voor een constante glimlach en onophoudelijk gegrinnik zorgt. Het is vooral een vertelling die je zo nu en dan een echte vraag durft te stellen".[7]

De Volkskrant gef de film dreie van de vief steerns en nuumt 't een "onderkoelde en nuchtere komedie [...]. Dat ook de verhaallijn vol dwarsigheden zit, nu en dan van toon verandert en zich weigert aan te passen aan de gebruikelijke scenariowetten, maakt De Beentjes hier en daar wel wat stuurloos. [...] Maar uiteindelijk wint de kont-tegen-de-krib-achtige charme."[8]

Cinemagazine.nl schrif: "Het is een perfecte mengeling van serieus drama en een luchtige komedie. De cast is prima, en het is verfrissend om een zich in het oosten van het land en in het Twents gesproken (maar Nederlands ondertitelde) film te zien op het witte doek. Herman Finkers casten in de hoofdrol is een gouden greep geweest".[9]

NRC Handelsblad gef dreie van de vief steerns en schrif: "een bedevaart helpt de zestiger vaak om tot zelfinzicht en acceptatie te komen. Dat pelgrimage-motief serveert de film een beetje te nadrukkelijk uit, maar naast alle seniorenfilms die nog één laatste grote transformatie of liefde beloven is de nuchterheid hier een verademing. [...] Regisseur Johan Nijenhuis, koning van de Nederlandse romkom, bewijst onnadrukkelijk zijn vakmanschap".[10]

Trouw gef viere van de vief steerns en viendt 't plot vergezöcht, "maar gek genoeg levert het een amusante film op. Dat heeft veel te maken met Finkers en Ter Steege die goedgemutst kibbelen over appeltaart, warme sjaals en coniferen, en met dialogen waarin Finkers wijsneuzerige woordspelletjes als ‘het heeft geen nut, maar wel zin’ verwerkt."[11]