Zangeres van zulver

Uut Wikipedia, de vrye encyklopedy

Zangeres van zulver is een Drèentstalige novelle uut 1989 deur Jan Veenstra, verschenen bij Het Drentse Boek. 't Was Veenstra zien eerste boekpublicatie.

De novelle giet aover Jos van Leer (de ik-persoon), een keunstschilder die een atelier betrökken hef in 't Drèentse dörp daoras e opegruuid is. Hij hef in de stad ewoond, mar wol wat weervienden van zien kienderleven. Mar 't 'ontbreken van schrille kontrasten' kump zien eigen creativiteit niet ten goede. 'Halfweg het umringende plattelaand ontgruid, is het dörp niet bij machte stad te worden.' De kleingiestigheid wördt verpersoonlijkt deur bouwambtenaor Kosse, die hum op de hoed zit umdet e zunder toestemming zien atelier verbouwd hef.

Van Leer leeft en warkt in een grèensgebied tussen blieven en gaon, tussen stad en plattelaand, tussen biending en onthechting. Kammeraodschop hef e an Sake, een old-studiegenoot die in de stad as ober in de stesjonsrestauratie warkt, gien grote ambities meer naojag en cynisch is aover de liefde.

Maria Oldenburger, de vrouwe van een wetholder, kump de schilder vraogen as e heur petret wil schildern. Hij gef heur eerst te verstaon det e al lange gien petretten meer mak, umdet zien klaanten hum altied vreugen fotogies nao te schildern veur niet te veule geld. Mar Maria wil komen poseren, en vanwege heur uutstraling gef e toe. 'Heur ogen vangt een streep zunlocht uut de domeneersramen. Het zulver spatert mij in de muut.' Zij vertelt hum onder 't poseren aover heur leven en liekt méér te zuken as een petret.

Citaot[bewark | bronkode bewarken]

Een lange lege winkelstraot lag veur mij. Daor was de stad niet op zien best um die tied. Het decor van warme chaos vol kleur, geur en geluud was um zes uur meedogenloos vervangen deur een eindeloze riege rolloeken.
Zölfs de graffitty op de stalen lamellen kun niet verhullen dat het bestaon in die straot 's aovonds beheerst wordt deur angst.
Een poging van de stad um zuk veilig te vulen. Een hopeloze poging want het slöt buten. Het degenereert de veurbijganger tot paria en wakkert doarmit het verzet an.
Een goeie stad is open en gastvrij. Een goeie stad giet alle risico's an. Een zölfbewuste stad duurt zien binnenkaant te laoten zien en bouwt gien kolossen die bekleed bint mit roestvrij staol en spiegelglas. Waor dat wel gebeurt, verbargt de stad zien schaamte, zoas mensen die heur niet in de ogen laot kieken maor die heur hiele hebben en holden wegstoppen achter zunnebrillen.
Hoe groots en nei van vörm ok, het blif de architektuur van de benepen binnenwereld. Karakterloze weerspiegeling van de umgeving.

Uutgaonde verwiezing[bewark | bronkode bewarken]

Dit artikel is eschreven in 't Zuudwest-Zuud-Drèents.