Alven

Alven bint geysten in lücht, et water of wår dan ouk in de natuur. Sy kummet vöär in de oldgermaanske en oldnoordske oaverleaverings.

Een alv is in de noordske oaverleaverings eyne van de vrüchtbåre natuurgeysten of natuurkrachten, din al in warken waren vöär der ouk mar goden untstünden waren. Se warket med an et bouwen, et up stand holden, mar ouk et ofbreaken, van de wearlden. Din sörget byvöärbeyld ouk dat et leavenssap van Ymir, de allereyrsten (oor)röäs, by de skepping wördden ümme-bouwed töt de stroumen en seyen up Middengaard (Aerde). In de Edda kümt et neet so düdelik når vöärend, mar vake wördden de alven as mooie vermenskelikde natuurweysens of-edåne. De alven bint de vrüchtbårheid in persoon.

de olden

Alven waren slim anweasig in de wearld en religy van de Germanen. De volksverhalen van nu låt seen dat et gelöyv in alven wyds was oaver de germaanske stammen. en neet allinnig by de skandinaviske. Wyds wördden der magiske en geystelike krachten an disse weysens to-edåne. Se solden in een menske van alles uut künnen warken en deyls betöveren. Bepålde dröämen en vöäral nachtmärrys solden ouk van alven vandån kummen.

Der kan esegd wörden dat alven et germaanske neavys bint van de nymfen/sirenen uut de grykske/romeinske verhalen, of van de vili en rusalki uut de slaviske verhalen.

Wanen of alven

Up de Edda wörd espröäken van "de ansen en wanen" eavengood as van "de ansen en alven" as bedüding vöär alle goden, wårdöär et lekt dat de wanen en de alven desülvden bint. Wanen en alven waren beiden vrüchtbårheidskrachten en dårümme kün y et so bügen dat de wanen eigenlik een andere name is vöär de alven. Et kan weasen dat et verskil in name der is ümdat beide en andere status beteakend. De alven solden dan mindere vrüchtbårheidsgoden weasen, vergeleaken med de wanen. Van hyruut sol Vry de heyrser oaver de alven weasen up Alfheim.

Alven künnet dan ouk wear een oaverblyvsel weasen uut vroggere tyden, wår vandån se tydig bint achter-ewörden an de wanen. Din meyr persoonlikheid en vrüchtbårheid hadden.

De disse tydse wearümme-beleaving van de noordske religy din sich med de wanen gangs höld wördt manks med Vanatrú (gelöyv an de wanen) an-edüüd. Dår teagenoaver, of nåst, steyt de Asatrú (Gelöyv an de ansen).

Dit artikel is eskreaven in et sallandske dialekt van 't Vechtdal, in de Algemene Nedersaksiese Schriefwieze.