Keie

Een keie of een baksteen is een kunsmaotige steen, dee emaak wonnen van klei en kan eventueel 'vermagerd' wonnen mit zaand, de klei wonnen in een vorm edaon en of-ebakken in een speciale novend mit een temperetuur van 900 tot 1.200 ºC (ofhankelijk van de kleisoorte), hiernao wonnen 't paor dagen of-ekoeld, um scheuren en barsen te veurkoemen. In warmere lanen wonnen de keien vake edreug deur de zunne, dit duurt meestiends twee of dree dagen. Een keie wonnen gebruuk um gebouwen, muren of wegen mee te maken. Je kunnen in de plaose van keien oek betonnen bestaoting legen. Keien kunnen emaak wonnen deur mesines of deur meensewark, in Europa gebeurt dit meestentieds mit mesines, terwiel 't in de armere lanen meestentieds mit meensewark edaon wonnen.

Bie 't bouwen van een mure of een gebouwen wonnen cement gebruuk as een soorte van liem, 't cement is tussen de keien deur haos altied zichbaor en wonnen oek wel de voege eneumd.

Nedersaksisch

Achterhooks: bakkei
Grunnegs: brik(ke)
Stellingwarfs: bakstien
Tweants: bakstean, baksteen, bakkeie
Veluws:
- baksteen
- bakstien (Waopenvelde)
- mestelsteen
- rooie steen
- steen
- stien (Attem)
- bakkei(e)
- metselkeie (Loen)
- keie (Nunspeet)
- tichel (Epe)

Commons: Keien - plaatjes, filmkes en/of gelüüdsbestanden.