Jan Zantinge

Uut Wikipedia, de vrye encyklopedy

Jan Zantinge (Dwingel, 23 april 1927 - Neilusen, 28 meie 1996) was een onderwiezer en Drèentstalige schriever uut Drenthe.

Leven[bewark | bronkode bewarken]

Zantinge wördden op 't Westeinde bij Dwingel geboren. Zien jeugd wördden aoverschaduwd deur de crisisjaoren. Hij deu de legere schoele en de mulo, en was tussen 1947 en 1950 dienstplichtig militair in Nederlaands-Indië. Weerumme in Nederlaand haalde e zien onderwiezersakte en begunde e in 1954 in 't onderwies. Vanof 1956 was e schoelheufd op Neilusen, Aoveriessel. In 1983 gunk e mit vervrogd pensioen. Det jaor kwaamp e uutgebreid in de publiciteit toe as e 't opnaamp veur de vergeten Indië-veteraonen.

Schrieverije[bewark | bronkode bewarken]

Vanof 1986 stunden verhalen en gedichten van Zantinge in Drèents tiedschrift Oeze Volk; vanof 1987 in Roet. Aoverheersende thema's in zien wark bint de politionele acties in Nederlaands-Indië, de hechte kammeraodschoppen en 't verlies van kammeraoden in de gördel van smaragd. Zokse onderwarpen waren nog niet eerder veurekomen in de Drèentse schrieverije.

In de postuum verschenen bundel Flustern zunder zwiegen (2007), bezörgd deur Henk Nijkeuter, staot verhalen die eerder in Oeze Volk en Roet stunden, asok niet eerder epubliceerd wark.

Boekpublicaties[bewark | bronkode bewarken]

  • Flustern zunder zwiegen (Het Drentse Boek, 2007. Verhalen vanuut 't perspectief van een tropensoldaot)

Bronnen[bewark | bronkode bewarken]

Dit artikel is eschreven in 't Zuudwest-Drèents.