Harm Jans Stevens

Uut Wikipedia, de vrye encyklopedy

Harm Jans Stevens (Ekselveen, 1913 - Daolen, 1973) was een Drèentse schriever.

Stevens warkte bij de Nederlaandse Spoorwegen en woonde achterienvolgens in Vaalt, Emmen, Coevern en Rötterdam. In Rötterdam wördden e bestuurslid van Drèentse veriening Het Olde Laandschap. Vanof 1952 verschenen der in 't blad van de veriening onder aandere gedichten van Stevens onder de schrieversname Hajes. Veur de riegelmaotig eholden cabaretaovenden van Het Olde Landschap schreef e stokkies, liedteksten en 't tenielstok Mommeriete. Zölf speulde-n-e ok.

Wark van Stevens stund ok in 't karkekraantien van Oring, mangs onder eigen name, mangs onder de schoelname Harm Holtkapper. Vanof 1962 stunden mit Faunus ondertiekende netuur- en diervertellegies van hum in Oeze Volk. Uut dizze vertellegies blek 't dudelijkst zien talent. Hij nuumde humzölf een naozaot van roemruchte jagers en streupers. Van zien grofva had e 't miest eleerd; mit hum had hij, vake in smèrig weer, deur veld en bos ezwörven. Uut zien verhalen sprek det e 't dierenlèven begreep en anvuulde.

Stevens zien schrieverije wördden ebloemleesd in warken as Drentse schrieversalmanak (1975), Drenthe's Erfgoed (1978), Mandielig (1983), Oes eigen taol (1991), Maandewark (1994) en Scheupers van de taol (2003). De beste vertellegies wördden bij menare edaone in Achter de boswal. Drentse dierenverhalen (Winschoot: Van der Veen, 1970).

In 2004 nuumde de gemiente Börger-Oring een straot naor Stevens in Twaidemond.

Citaot[bewark | bronkode bewarken]

Verscheiden kilometers laegde lepelman die nacht of. Eerst was het een buunzelk die hum besingelen wol, maor een brekend takkien verruud hum. Doe muuk Strix, de bosoel hum an 't schrikken. Daorop kwam hum een löslopend hondtien achter 't gat en juug hum hals over kop een vrömd bossien in. Amper was e drie sprongen wieder, doe hij met een schok staon bleef, deurdat er een straoltien van de maon op het roodachtige draod van een strik ketste. Vlak achter hum kefte iniens het hondtien en met een sprong vleug oeze jong over de strik haen dieper het bos in. Nog gien tien tellen later vertelde een gejank achter hum, dat zien achtervolger met de kop in 't koperdraod zat en wal niet waer op de jacht gaon zul.
Uut: 'Lepus de Haas', in: Rouke Broersma (red.) (2003), Scheupers van de taol: Bloemlezing van de Drèentse Schrieverij 1837-2003, Zuudwolde: Het Drentse Boek (blz. 67-68)

Bronnen[bewark | bronkode bewarken]

Dit artikel is eschreven in 't Zuudwest-Drèents.