Ali Brals-Luinge

Ali Brals-Luinge (Grol, 16 meie 1920 - Assen, 13 november 2009) was een Drèentse schriefster en veurdrachtskeunstenaor.

Ze is geboren en op-egruuid in Grol. Mit heur man Albertus Brals woonden ze later in Westervelde bi'j Nörg, daoras de twei een centraole rolle in 't dörpslèven speulden. In 1946 richtten ze mit hum een tenielveriening op. Van de Plattelaandsvrouwen in Nörg wördden ze in 1957 presidente; in 1960 kwaamp ze in 't previnciaol bestuur.

In de jaoren vieftig begunden ze te schrieven in 't Drèents; ze wun een pries in een verhalenwedstried van Radio Noord. Ze schreef veur 't tiedschrift Oeze Volk en veur de rubriek 'Van de Drentse schrieftaofel' in de Drentse en Asser Courant.

Veur schoelen, gemientes en verienings hef ze een köppel revues eschreven, mar ze is boavenal bekend van meer as 3000 veurdrachten die as ze in Noord- en Oost-Nederlaand hef ehölden. Een fossien daorvan kwaamp in 1975 uut onder de titel En toen, en toen ...: gutige gezegden oet mondties van smorkies, prugelies en porkies. Daorop volgden de bundels En toen... zag ik... (1977), Kiek us mam, 't regent krummels (1981) en 't Is mor hoe je 't bekiekt: Ali Brals vertelt (1984). In heur leste bundel Allien... en toch wieder (1988) vertelt ze van de ziekte en 't oaverlieden van heur man.

Mit de schriever Roel Reijntjes meuk ze een LP daoras heur bekendste verhalen op staot. Een paar daorvan waren in 1968 al verschenen in de deur Hans Heyting samenestelde bundel Op de Gribbelgrab.

In de jaoren tachtig was ze lid van de kemissie die de officiële Drèentse schriefwieze ontwikkeld hef.

Bronnen

Dit artikel is eschreven in 't Zuudwest-Drèents.