Tweants volksleed

t Tweants volksleed is schreavn duur n Zeeuwsn J. J. van Deinse.

Nederlaands

Er ligt tussen Dinkel en Regge een land
Ons schone en nijvere Twente
Het land van de arbeid het land der natuur
Het steeds onvolprezene Twente
Daar golft op de essen het goudgele graan
Doet 't snelvlietend beekje het molenrad gaan
Daar ligt er de heide in 't paarsrode kleed
Dat is ons zo dierbare Twente (2x)

Waar Twickel zijn torens uit't eikenloof heft
De Lutte zijn heuvels doet blinken
De paasvuren branden alom in't rond
En 't landvolk de kersthoorn laat klinken
Daar stroomt onze Dinkel zo heerlijk door 't land
Door bossen en velden, langs't Losserse zand
Daar rust er ons oog van der heuvelentop
Op 't heerlijke landschap ons Twente (2x)

De rookwolk, die stijgt aan de horizon op
Die wijst on de nijvere steden
Met mensen arbeidzaam en degelijk, bewoond
De zetels van 't krachtige heden
Daarbuiten in boerschap op heide en veld
Daar wordt nog de sage en 't sprookje verteld
Daar rust de Tubanter in't heuvelig graf
't Verleden naast 't heden van Twente (2x)

En voert ons het lot ook uit Twente soms weg
Wij blijven het immer gedenken
Geen andere landstreek hoe schoon ze ook zij
Kan 't zelfde als Twente ons schenken
Wij drukken elkaar in de vreemde de hand
Gedenkend ons klein, maar zo dierbare land
En moge ons hart in de vreemde ook staan
Ons hart blijft toch altijd in Twente (2x)

Tweants (oorsproonkelike schriefwieze G.B. Vloedbeld)

t Is duur G.B. Vloedbeld in t Tweants vertaald:

(In onze mooderspraok oop zien Krommendieks)

Dao lig tusken Dinkel en Regge 'n land,
Ons mooie en neerige Twente,
't Land van katoen en het land van den es
Den greun is in winter en lente.
Dao ruusket de row oop den kamp in de wind,
Geet 't rad van de möl in de bekke gezwind,
Daor steet neuws den eeken den beuk en de dan,
Dat is ons zoo leeve land Twente (bis)

Woe Twikkel zien' torens oet 't eekenloof buurt,
De Lutte zien' baarge döt blinken
'n Boakn in de boerschop oop Paosken nog brandt,
't Jonk volk nog den hooren lat klinken.
Daor kronkelt den Dinkel zoo mooi duur 't land,
Duur brook en duur buske en 't Losterse zand.
Dao zitte wi'j geern oop 't töpken van den baarg,
En kiekt ees woe mooi is ons Twente. (bis)

De rookwolken dampt an den horizon op,
Dao li'jt onze greui'jende steden.
Dao drönt de masienen en dao rettelt de töw,
Da's Twente zien krachtige heden.
Um 'n heerd in de boerschop as 't giezelt oop 't veld,
Dao wödt nog van vrogger de deunkes verteld.
Dao röst in de beelten den Saks en Tubant,
't Verleden neuws 't heden van Twente. (bis)

En hew mangs van doon um oet Twente te gaon,
Wi'j bliewt an ons Tukkerland denken,
Gen'n anderen landstrek, woe mooi offe is,
Kan 't zölfde as Twente ons schenken.
Wi'j doot in den vrömden mekander de hand
Geewt dagtied meka in de spraok van ons land,
Al rookt onzen schossteen bi'j 't volk aower zee,
Ons hat blif toch aaltied in Twente. (bis)

Tweants (versie Vloedbeld in Standaard Schriefwieze)

Voalgns de Standaard Schriefwieze wordt t zoo speld:

Doar lig tusken Dinkel en Regge n land
Ons mooie en nerige Twente
Et land van katoen en et land van den es
Den greun is in winter en lente.
Doar ruusket de rouw op den kamp in de wind
Geet t rad van de möl in de bekke gezwind
Doar steet neuws den eekn, den beuk en de dan
Dat is ons zoo leve land Twente (2x)

Woe Twickel zien' toorns oet t eeknloof buurt,
De Lut zien' baarge döt blinkn
n Boakn in de boerschop op Poasken nog brandt,
t Jonkvolk nog n hoorn lat klinkn.
Doar kronkelt den Dinkel zoo mooi duur t land,
Duur brook en duur buske en t Losterse zand.
Doar zitte wi-j geern op t töpken van den baarg,
en kiekt ees woe mooi is ons Twente. (2x)

De rookwolkn dampt an den horizon op,
Doar li-jt onze greuinde steedn.
Doar drönt de masienn, doar rettelt de töw,
Da's Twente zien krachtige heedn.
Um n heerd in de boerschop as t giezelt op t veld,
Doar wördt nog van vrogger de deunkes verteld.
Doar röst in de beeltn den Saks en Tubant,
t Verleedn neuws t heedn van Twente. (2x)

En he'w mangs van doon um oet Twente te goan,
Wi-j blievt an ons Tukkerland denkn,
Genn andern landstrek, woe mooi of e is,
Kan t zölfde as Twente ons schenkn.
Wi-j doot in den vrömdn mekander de hand
geevt dagtied mekaar in de sproak van ons land,
al rookt onzn schosteen bi-j t volk oaver zee,
Ons hart blif toch aaltied in Twente. (2x)