Iezeroer

Uut Wikipedia, de vrye encyklopedy

Oer of iezeroer is een iezerholdende grond, woar in hoogoavens onder zeer hoge temperatuur (boaven ut smeltpunt van iezer) iezeroxide ewonnen wordt. Deur koolstof as reduceermiddel te gebruken wöd iezer uut zien oxide ewonnen.

Deur verschillende bewarkingen wöd iezer of stoal verkregen.

Al vanaf de iezertied maakt mensen verschillende gereedschappen van iezer.

De Olde Iesselstreek is in Nederland de bakermat van de iezerindustrie. Al vanaf de 17e eeuw kent disse streek verschillende hoogoavens en hutten of iezergeteri-jen.

Nedersaksies[bewark | bronkode bewarken]