Blanknbergsche rekenienge
Een Blanknbergsche rekenienge (West-Vlaams veur Blaankenbargse reken) is een uutdrokking die gebruukt wördt veur een reken die zo stoer is dej der kats van in de biester raakt. De uutdrokking kump uut visserskringen in de tied det de Belgische stad Blaankenbarg (West-Vlaams: Blanknberge; Nederlaands: Blankenberge) nog een echte vissershaven was.
Veurdet de vissers an wal gungen, kregen ze eerst een zootje vis. Det was heur eerste andiel in de opbrengst. Wanneer de vis gemynd was (bij ofslag verkocht), kregen ze ok nog een beetien kleine vis van mindere weerde. Daorvan gaven ze een part an de arme lu die hölpen bij 't anleggen en 't van wal stikken van de vissersschuten. Wat of der in 't lest aoverbleef, wördden verkocht op straote en later op de vismyne (visofslag).
Veurbield van een Blanknbergsche rekenienge[bewark | bronkode bewarken]
Veertiendaagse reken: Opbrengst: 180,35 fraank (fr)
Daorvan wödden ofetrökken:
- 't Myngeld: 2,27 fr
- 't Schrieversgeld: 9 fr
- 't Loaversgeld (11,04 fr) en 1/5 veur de reder (2,76): 13,80 fr
- De gemeene (eerste reservefonds) 20%, allennig in de zomermaonden ofetrökken
- Touwen: 5 fr
- 't Ofslaggeld: 2 fr
- Netten: 15 fr
- Bij menare: 52, 07 fr.
- Te verdielen bedrag: 128,28 fr
De bemanning had ofepraot 62,28 fr onder menare te verdielen veur de eigen onkosten, waorvan de reder 1/5 kreeg. De netto opbrengst was daorumme 66 fr, te verdielen onder de baos, de reder (eigenaar van de boot) en de drei bemanningsleden.
De vissers, die gien al te grote schriftgeleerden waren, begrepen daor vanzölf niet te veule van. Vandaor de uutdrokking een Blanknbergsche rekenienge.
Uutbetaling[bewark | bronkode bewarken]
De vissers kregen nog wal ies te weinig uutbetaald. Oen geld kreeg ie aover 't algemien in 't kefee, det eigendom was van de reder. De reders behoefden daorumme niet lange te wachten veur ze 't geld weer in eigen buze hadden.
Uutgaonde verwiezing[bewark | bronkode bewarken]
|
Dit artikel is eschreven in 't Zuudwest-Drèents. |