Naar inhoud springen

Bart van Oosteringh

Uut Wikipedia, de vrye encyklopedy

Lambertus van der Sleen (schrieversname: Bart van Oosteringh) (Tiendeveine, 1912 – 1993) was een Nederlaandse tummerman en Drèentstalige schriever.

Op zien achttiende verhuusde Van der Sleen naor de buurtschop Oosteringh bij Pes, waor zien va as boer te wark gunk. Zölf gunk e naor de ambachtsschoele. Vervolgens gunk e an 't wark as tummerman; ok wördden e hersteller van kaansels en karkebaanken. 't Grootste part van zien leven woonde hij in 't Spaarbankbos ten noorden van 't Ogeveine.

Schrieverije

[bewark | bronkode bewarken]

Veur de schrieverije keus Van der Sleen 't pseudoniem Bart van Oosteringh, umreden: "As timmerman-dichter loop ij niet geern met je geesteskinder te koop". Vanof end jaoren veertig had e Drèentstalige gedichten en verhalen in de Hoogeveensche Courant staon. Wat later verscheen zien wark ok in aandere regionale kraanten en in de tiedschriften Oeze Volk en Maandblad Drenthe. In 45 jaor tied schreef e honderden gedichten en wat dozien körte verhalen.

Onder de thema's die as e behaandelde völlen de netuur, 't boerenleven en 't karkelijk jaor. Mangs schreef e stiekelstokken in dichtvörm, beveurbield in 1959 toen as de Runer schaopskudde dreigde te verdwienen.

Een keuze uut Bart van Oosteringh zien dichtwark, Blossems in de lijte. Drentse gedichten, kwaamp in 1982 uut in de literaire riege Horizon-Taal van uutgeverije Het Drentse Boek.

Wat uut zien wark

[bewark | bronkode bewarken]

As oenze Moe doe appels schöl,
een vördel buten 't nappie völ
prebeerden wij as hongerlappen
wie 't eerste vördeltie kun gappen.
't Was doe een slim beteunde tied,
al deerde 't op een vördel niet.

As oenze Moe doe bonen plokte,
– naodat de geit er beuz' in schrokte –
kunden wij as kiender punten, draoden.
As 't daon was zaten al de naoden
van oenze nagels vol mit zaand.
Dat heurt bij kiender van het laand.

[...]

Uut: 'De eigen tied', in Blossems in de lijte

Dit artikel is eschreven in 't Zuudwest-Drèents.