Sjouken

Uut Wikipedia, de vrye encyklopedy

De Sjouken (Latain: Chauci) waren n Germoanse stam ien t Noord Duutse gebied tuzzen Ems en Elve. Ien t begun wazzen zai bondskop van de Reumers en leverden zai hulptroupen aan Germanicus ien zien vèldtocht tegen Arminius. Dit bleek nait allend oet historische bornen, môr ook oet vondsten oet n ruterkaamp op de Hunnerbaarg bie Nimweeg.

Loater (47 noa Chr.), noa opstand van de Fraizen (19 n.Chr.), ondernomen zai onder laaiden van de Kaninevoat Gannascus ienvalen ien Germania Inferior en plunderden de kosten van Gallia Belgica. Corbulo perbaaierden Gannaskus te vermoorden deur n troup kriegers noar de Groot Sjouken goan te lôten, môr dit laaidde tot grote oprouer onder de Sjouken. Klaudius verbad doarop, vlot en goud, Korbulo wieder kraigstochten te ondernemen ien Germania Transrhenanum, omrezen n nije opstand aanemelk was.

58 n. Chr. verdreven de Sjouken heur noaberstam de Amsivoaren oet t gebied van de Emsmonden.

Tiedens de Opstand van de Batoaven was "ain van de vuregste kohorten" woarop Sivilis baauwen kon soamensteld oet Fraizen en Sjouken en stasjoneerd ien Tolbiacum (Zülpich, bie Keuln). Dizze ainheid wör anders deur de ienwoner doen vouerd, woarnoa heur onderkommen ien braand stokken wör. Ook zonden de Sjouken Julius Sivilis verstaarken, zunder dat dit deurslaggevend was.

De Angrivoaren zollen loater n dailstam van de Sjouken worden wezen. Ien de vaaierde aive noa Kristus wörren de Sjouken zulf paartlek n dailstam van de Saksen en paartlek van de Fraizen. De Fraizen ien Hail-Oostfraislaand en de Ommelanden stammen den woarschienlek ook van de Sjouken ôf.

Man leuft dus dat zai zok ook tot over Ems tou vestegd haren, ien de noudoagse pervìnzie Grunnen. Veuraal K. ter Loan was n staark veurstander van dizze teorie. Vrouger wörren de Sjouken deur de Ommelaanders ook wel Hoegen of Hummers nuimd. De noam van t gebied Homsterlaand (Nl.: Humsterland) ien t Grunnegse Westerkertaaier herinnert hier nog aan. De oldste noam van t Homsterlaand is Hûgmerki dat wat betaikent as laand van de Sjouken of laand dat grìnst aan t laand van de Sjouken.

Bornen[bewark | bronkode bewarken]

Claudius Ptolemaeus, Geographia II.10.
Publius Cornelius Tacitus, Annales I-II.
Publius Cornelius Tacitus, Historiae IV-V.